Op 15 mei 1835 werd in het Grietenijhuis te Wolvega overgegaan tot de publieke aanbesteding van het afbreken ener behuizinge en op dezelfder plaats weder opbouwen van een geheel nieuwe school te Oldetrijne. Tevens moesten worden gemaakt 12 schrijftafels met zitbanken , ieder ter lengte van 2 el en 4 palm en 3 borden , waarvan 2 ter lengte van 1 el en 16 duim en breed 1 el en 20 duim en 1, lang 1 el en 20 duim op en neer gaande met een katrol. Totale kosten F 1132,- De laagste inschrijver was Klaas Jan Eits uit Noordwolde.
Voor dezer nieuwe school werd Jurjen Aukes Westra de eerste hoofdmeester.
Bovenstaande: volgens een krantenartikel in die tijd.
In 1873 werd de school vergroot en kwam er een lokaal bij. Om de uitbreiding mogelijk te maken werd grond aangekocht van IJsbrands Jacob Kroondijk voor F 300,- ( raadsbesluit van 13 mei 1874) De uitbreiding werd gegund aan de Oldetrijnster aannemer P.Bouma.
In 1877 besloot de kerkvoogdij een onderwijzerswoning te bouwen Een oude bestaande woning werd afgebroken en de bouw van de nieuwe woning werd gegund aan Joh. Zijlstra uit Oldetrijne. In 1928 werd de woning weer afgebroken en opnieuw herbouwd. Vele hoofdmeesters bewoonden deze onderwijzerswoning.
Door de bouw van bovengenoemde nieuwe school fuseerden de winterschooltjes van Sonnega en Oldetrijne. Tot 1885 werd het oude schooltje van Oldetrijne ( stond aan de weerdijk) nog gebruikt voor huisvesting van armen.
De school floreerde en telde zelf in het begin van de vorige eeuw meer dan 90 leerlingen.
Maar in de loop der jaren daalde het aantal leerlingen gestaag of bleef stabiel zo tussen de 40 a 50 leerlingen.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw maakte de school een paar spannende jaren mee, want het leerlingenaantal dreigde onder de opheffingsnorm te komen t.w. 23. Echter in het jaar 1985/86 werd door gezamenlijke inspanning en met medewerking van de wethouder ( later Burgemeester) het proefproject integratie kleuter-lager onderwijs binnengehaald. Het project werd in eerste instantie afgewezen want het kleuterlokaal was een paar vierkantemeters te klein. Maar door goede contacten met een ambtenaar van het Ministerie van O. en W. en met gemeente en inspectie werd de toestemming alsnog verkregen. Wat een opluchting en voldaan gevoel bij de gehele dorpsgemeenschap. Een primaire leefbaarheidsvoorziening was behouden; voor hoelang wist niemand. Maar de kleuters hoefden niet meer naar de verschillende kleuterscholen in Wolvega maar gingen naar de nieuwe basisschool in Oldetrijne. Een oud-inwoonster uit Sonnega namelijk mevr. Van Dijk-Veenstra werd benoemd tot godsdienstonderwijzeres en zo werd tegemoetgekomen aan de wensen van alle ouders ongeacht geloofsovertuiging. Mevr. Van Dijk vertelde meermaals wat voor bijzondere school ze had in Oldetrijne en over haar gemotiveerde leerlingen. Het hoofd der school ( toen Geert Hazewindus) en de voorzitter van de oudercommissie gingen jaarlijks op huisbezoek om wensen en noden van ouders te vernemen.
Betrokkenheid van en bij de school was groot. Het hoofd der school was toen standaard voorzitter VVV ( feestcie) en de oudercommissie was intensief bij de organisatie van de school-volksfeesten betrokken.
De oudercommissie van destijds met de leerkrachten dachten “nu kunnen we wel weer 20 jaar vooruit” Er volgden nog verschillende verbouwingen en interne aanpassingen om aan de moderne onderwijsvereisten te voldoen. Kortom het werd en is nog een prachtig schooltje en beeldbepalend in de dorpengemeenschap. Hierna kreeg ook de school de naam: De Lantscheene ( = grens) omdat de school ongeveer ligt op de scheidingsgrens van de dorpen Sonnega en Oldetrijne. De plaquette op de voorgevel van de school werd ontworpen door Br Aquino de vroegere leraar schilderen van de voormalige RK-LTS uit Wolvega.
De gedachte van minimaal 20 jaar vooruit is dus 37 jaar geworden want ondergetekende heeft gehoord dat de school per 1 aug. 2023 zal worden opgeheven. Reden: te weinig leerlingen op teldatum 1 okt.2022 en in de toekomst. Heel droevig dat een dorpsgemeenschap zo,n belangrijke leefbaarheidsvoorziening niet in stand kan houden.
Maar ondergetekende zegt er direct bij. Vele inwoners zullen er niet wakker van liggen. Het is de tijd van heden en door de diversiteit van de huidige dorpsgemeenschappen en verbondenheid zoals vroeger geen noodzaak meer is en ook niet meer zo wordt gevoeld , wordt kennelijk minder waarde gehecht aan deze essentiele voorzieningen en dus treedt onvermijdelijk verschraling op in de dorpen. Versterkende factoren zijn mobiliteit en meerdere keuzes uit onderwijs-denominaties en voorzieningen elders. Gelukkig is de historie van deze openbare basisschool ( een van de oudste scholen en misschien wel de oudste school van Weststellingwerf) uitgebreid beschreven in het boek: “Sonnega/Oldetrijne van vroeger tot nu” met vele foto,s. En beschikt het archief van de st.historie Sonnega/Oldetrijne over heel veel informatie- en fotomateriaal van de school om te bewaren voor het nageslacht. Hopelijk worden bij een nieuwe bestemming van het gebouw: naam en plaquette gehandhaafd.
Goede herinneringen zullen blijven en wel speciaal aan de grote reunie in 2004 met massale op komst van oud-leerlingen en oud-leerkrachten.
Ondergetekende (oud-voorzitter van de oudercommissie; later M.R.) wenst het huidige leerkrachten-team veel succes in een nieuwe baan elders die ze snel zullen vinden.
JB
